Vanaf onze geboorte, of misschien zelfs al daarvoor, zoeken we naar verbinding. We hechten ons aan onze ouders en verzorgers. En hoe klein ook, we voelen aan wat we beter wel en niet kunnen doen om de verbinding zo goed mogelijk in stand te houden. En dat onthouden we ons leven lang. Natuurlijk beinvloeden latere ervaringen ons ook, maar de basis wordt al heel vroeg gelegd. Eerst in ons gezin van herkomst, of de plek waar we opgroeien. Dan op school. Dat gaat grotendeels onbewust. Intuitief weten we, wat we beter wel en wat we beter niet van onszelf kunnen laten zien.
Later, in ons volwassen leven, maken we gebruik van onze vroegere ervaringen. Onbewust herkennen we een ervaring uit het verleden en zetten het gedrag in dat we toen leerden. Vanuit een (onbewust) verlangen naar liefde en erkenning. Naar verbinding.
Nu zoek je hulp. Je komt er zelf niet uit. Misschien raak je steeds in conflict, voel je je eenzaam of niet gezien. Samen kijken we terug. Wat maakte je mee? Hoe was je reactie daarop? Wie was er voor je? Soms is het nodig om nog afscheid te nemen van iets of iemand uit je verleden. Of heb je je heel lang afgesloten voor iets of iemand en leer je die nu toe te laten. Dat doen we één op één tijdens individuele sessies, maar (in overleg) kunnen we ook een familieopstelling doen met representanten.
Zo kan er weer ruimte ontstaan voor een nieuwe stap, nieuwe keuzes op jouw levenspad.
